четверг, 22 декабря 2011 г.

Օ, Քամի~, քամի~ (Աղավնի Նավասարդյան)



Моя фотография
Քամին բերում է սիրո հուշերի անցած պատկերներ, 
Արդյոք հիշում ես չքնաղ երազներ
Շշուկներ բազում ու խորհրդավոր
Արդյոք հիշում ես խոսքեր մեղավոր:

Քամին է հիմա ընկերս միակ,
Որ էլ չմնամ անսեր միայնակ,
Որ շնչեմ բույրը կանաչ լեռների
Եվ իշեմ կյանքը անցած օրերի:

 Երնեկ դու ել քամի դառնաս
Հեռուներից ինձ շշնջաս
Ինձ մոտենաս սիրտս բանաս
Իմ գաղտնիքը դու իմանաս:

1 комментарий: